از قدیم گفته‌‌اند کسی را که موجب رنجش شما شد ببخشید البته نه به این خاطر که او حتما مستحق بخشش است. به این دلیل که شما مستحق آرامشید.
هنگامی‌که از کسی کینه ای به دل می‌گیرید، درحقیقت اسیر او می شوید. افکارتان تحت کنترل او در می‌آید. آرامش‌تان را می‌گیرد و لذت زندگی را از شما می‌گیرد. گویی فکرتان دیگر آزاد نیست و دمادم مزاحم‌تان است. حتی در زمان خواب نیز وارد رویاهایتان می‌شود و لحظات شاد و فرح بخش زندگی را از شما می دزدد.
مراقب خود باشید.
راهی نو
تصور کنید صبحی از خانه بیرون زده‌اید و به طرف محل کار در حرکتید خودرویی به ناگاه جلوی شما می پیچد یا عابری در حال حرکت به شما تنه محکمی می‌زند. در این وضعیت دو حالت متصور است. یکی اینکه زبان به اعتراض بگشایید یا آغازگر جنگ و جدال شوید. در اینصورت روز خود و طرف مقابل را تا شامگاه تلخ کرده‌اید و احتمالا مشکلات شما در طول روز چند برابر خواهد بود. حالت دوم این است که لحظه‌ای به خود مسلط شوید و راه دیگری برگزینید. راهی نو. به دور از رفتار همگان. تنها یک لبخند که حاصل بخششی از صمیم قلب است به ناگاه فضا را عوض کرده و دنیا را پیش چشمان‌تان زیبا‌تر می‌کند. می‌توانید تصور کنید این حرکت کوچک چه تبعات مثبتی را در آینده جاری خواهد کرد؟ می‌توان اینگونه پاسخ داد. فرد خاطی مقابل شما نیز به نفر بعدی که او را آزرده کند لبخند خواهد زد. همینطور نفر بعدی به نفر بعدی. اینگونه می‌شود که جریانی زیبا و ادامه‌دار ایجاد می‌شود که نتایجش می‌تواند باز هم به شما بازگردد.
شما آغازگر حرکتی مثبت و اثربخش در کائنات بوده‌اید.
بخشش از منظر روان پزشکی
پژوهشگران بر این عقیده‌اند که انباشت کینه و فکر انتقام از دیگران فعالیت مغز را از حالت طبیعی و خلاق دور می‌کند و باعث در خودماندگی فکری و اتخاذ تصمیمات اشتباه می‌شود. صاحبنظران علوم پیام‌ها و نشانه‌ها نیز بر این عقیده‌اند که کینه و انتقامجویی باعث انباشت امواج منفی پیرامون ما می‌شود و ناخودآگاه حوادث و اتفاقات ناگوار را به سمت ما هدایت می‌کند.
خیلی‌ها سال‌ها رنجش‌هایی را در دل نگه می‌دارند اما حاضر نیستند برای رها‌شدن خود و دیگران، آنها را ببخشند. شاید گذشت، کار سختی باشد اما نباید فشار روانی و درد و رنجی را که خودداری از آن و کینه‌جویی به‌دنبال دارد دست‌کم بگیریم.
رفتاردرمانگران بر این باورند که بخشش مانند اکسیژنی است که فعالیت مغز را بهبود می بخشد و چنانچه دیگران را نبخشید خودتان از آرامش و سلامت روان فاصله می‌گیرید. از فردا بخشیدن را آغاز کنید. اگر در مواردی موفق نبودید خود را سرزنش نکنید. بخشش نیز مانند هر کار دیگری نیاز به تمرین و ممارست دارد. پس بخشیدن را تمرین کنید و خرسند باشید در راهی بس سودمند گام نهاده‌اید که تماما نفع و فایده است. از پس این گفتارهای مخرب و عامیانه عبور کنید که «باید حقم را بگیرم.» یا اینکه «حقم ضایع شد.» یا اینکه «انسان باید زرنگ باشد.» انسان زرنگ در واقع کسی است که می‌بخشد و زندگی آرامش بخشی برای خود مهیا می‌کند. در واقع با این نوع نگاه بر فراز تمام حرف‌ها، رفتارها و نظرات عامیانه فرود می‌آید.
بزرگان در این زمینه چه نظری دارند؟
ببخشید، چون خود نیز همواره نیازمند بخشیده شدن هستید.
همه بر این موضوع اتفاق نظر داریم که انسان در طول زندگی خویش دچار خطا و اشتباهات فراوانی می‌شود و کسی نیست که از این قاعده مستثنی باشد.
پس هر کسی بر هر کیش و آیینی که هست همیشه انتظار بخشش و طلب آمرزش دارد. بزرگان اهل نظر و فلاسفه همواره بر این توصیه بوده‌اند که هر کس بر مدار بخشش و مدارا حرکت کند بی شک در بزنگاه‌های حساس و حیاتی مورد لطف طبیعت و انسان‌های پیرامونی قرار خواهد گرفت.
